จากการเรียนรู้วัฒนธรรมทางภาษา .. สู่การสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง

          จากบทความก่อนหน้าที่ ในเรื่อง วัฒนธรรมทางภาษา

          นำมาสู่การออกแบบการสอน

          ในฐานะที่ผู้เขียน สอนอยู่ในระดับอุดมศึกษา ซึ่งผู้เรียน ค่อนข้างจะมีความคิดเป็นตัวของตัวเองที่สูง

ดังนั้น การป้อนความรู้ หรือความคิดใดๆนั้น หากสักแต่ว่าป้อน โดยไม่คำนึงว่าผู้เรียนจะสนใจ จะรับรู้ หรือจะเกิดความคิดตามหรือไม่ ก็จะทำให้การเรียนการสอนไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร

          ดังนั้นผู้เขียนจึงเห็นว่า แนวคิดการเรียนการสอนตามกรอบทฤษฎี Constructivist หรือการเรียนรู้แบบสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง เป็นสิ่งที่เหมาะสมกับผู้เรียนในระดับอุดมศึกษามากที่สุด

          เนื่องจากทฤษฎีนี้ มีพื้นฐานแนวคิดที่ว่า ผู้เรียนแต่ละคนจะเรียนรู้ได้ดีที่สุด ก็ต่อเมื่อได้สร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง

          โดยการเรียนรู้รูปแบบนี้ จะฝึกให้ผู้เรียนได้เรียนรู้ด้วยวิธีการต่างๆมากมาย เพื่อให้ผู้เรียนเกิดองค์ความรู้ด้วยตนเอง

          ดังนั้นหากผู้เขียนจะสอนเรื่อง วัฒนธรรมทางภาษา

          หากสักแต่มานั่งพูด บอก บรรยาย ผู้เรียนก็คงไม่เห็นภาพที่ชัดเจนนัก

          ผู้เขียนจึงให้ผู้เรียนไปสำรวจ การใช้ภาษา จาก กลุ่มคน 3 กลุ่ม คือ 1.เด็กมัธยม 2.ผู้ใหญ่วัยทำงาน 3.ครู/อาจารย์ และนำมาเปรียบเทียบกัน เพื่อหาลักษณะการใช้ภาษา ของคนทั้ง3 กลุ่มนี้

         

          การสั่งงานในลักษณะดังกล่าว เป็นการฝึกให้ผู้เรียนได้นำเนื้อหาความรู้ที่มีอยู่ มาใช้วิเคราะห์ การใช้ภาษาของกลุ่มคนดังกล่าว

          ซึ่งจากการออกแบบการสอนดังกล่าว สามารถที่จะให้ผู้เรียนสร้างนวัตกรรม ซึ่งคำว่านวัตกรรมนี้ อาจเป็นเครื่องมือการเก็บรวบรวมข้อมูล เพื่อใช้ในการวิเคราะห์ ก็ได้

          ซึ่งเป็นสิ่งใหม่ ที่กลุ่มของผู้เรียนคิดค้นขึ้นเอง

          จากการออกแบบการสอนดังกล่าว จะทำให้ผู้เรียนเกิดความรู้ ความเข้าใจ จากการสร้างองค์ความรู้ของตน นำไปสู่การสรุปผล ว่าวัฒนธรรมทางภาษา ของคนทั้ง3 กลุ่ม เป็นเช่นไร แตกต่างกัน เหมือนกันอย่างไร